Bez tytułu

Siadział przed lustrem
Wpatrzony w  podłoge
Oczy pełne łez
Pierś przebita sztyletem
Krew wolno kapała
Jego oczy jakby blade
Nie reagowały
Na dotyk
Na słowa
Na krzyk
Serce jeszcze biło
Jednak wygladał jak martwy
Uznali ze odszedł
Lecz on tam był
Wciąż siedział
Oczyma umysłu obserwował
Jak ten znikający punkt
Oddala się ponad chmurami...